Van Conakry naar Kraainem
Mohamed, vaker Fofana genoemd, groeit op in Guinée-Conakry. Naar aanleiding van een aantal gebeurtenissen moet hij de beslissing nemen om zijn land te verlaten. In Afrika en in Europa betreurt men al duizenden jonge migranten die op zee omgekomen zijn maar Fofana waagt de overtocht.
Om 10 uur ’s avonds stapt hij in Marocco aan bord van een sloep met meer dan 50 passagiers. Nu kan hij niet meer terug. “Een man bedreigde ons met een vuurwapen. Hij heeft de lader uit zijn wapen gehaald, hem weer teruggeduwd en gezegd : Begrepen? Wie zich niet rustig houdt : PANG PANG PANG! Finish!”
“Het was hels”. Fofana bereikt Europa, reist door Frankrijk en komt terecht in het Noordstation, bij het CGVS. Daarna in het Klein Kasteeltje en tenslotte bij Fedasil in Sint Pieters-Woluwe. Daar ziet hij op de gang een affiche ; je kan bij de club van Kraainem voetbaltraining volgen.
De voetbalfamilie
“We Welcome Young Refugees”. Het vaandel van het project wappert bij de Clubingang. Het zegt alles! Sandra verwelkomt hem als eerste. Hij weet het nog alsof het gisteren was. “Als je uit het buitenland komt is, meer nog dan het materiële aspect, de ontmoeting belangrijk met mensen met wie je je ervaringen kunt delen, waarbij je je op je gemak en blij voelt.” Dat is dus precies wat er dankzij Sandra gebeurt. Zij luistert naar zijn verhaal en stelt hem voor aan “Monsieur Laurent”: “Voorzitter, kom eens luisteren naar wat deze jongen te vertellen heeft!” Fofana gaat meteen trainen met de U21 en wordt enkele weken later gespot door het team van vierde provinciale.
Als rechtsbuiten, soms als spits voelt Fofana zich op het voetbalveld “de gelukkigste mens ter wereld”. Na de training hangt hij graag aan de bar met zijn teamgenoten : Salah, Mehdi, Dylan, Victor, Adam en de anderen zijn “als broers”. Dat gevoel is wederzijds. Ze zeggen het allemaal : Fofana is een enthousiaste, scherpe kerel, betrouwbaar, beleefd, nieuwsgierig, een jongen die kan luisteren en die snel leert… Bovendien kan hij voetballen als de beste en wil iedereen hem in zijn team voor de quizzavonden die de coach organiseert.
In Brussel is hij thuis
Terwijl zijn asielaanvraag loopt verandert Fofana regelmatig van opvangcentrum. De nieuwe bestemming verneemt hij vaak pas op de ochtend van de overplaatsing. Hij is opgelucht dat hij een MIVB kaart krijgt in plaats van een treinkaartje naar Aarlen of Luik. Het kosmopolitische Brussel is zijn adoptiestad geworden, daar ziet hij zijn toekomst.
Dankzij de Engie Foundation, partner van het Club, heeft Fofana een computer gekregen en volgt hij nu een opleiding als webontwikkelaar bij Milocs (Mission Locale de Schaarbeek). Hij ontdekt de wereld van computertaal en algoritmes. Binnenkort gaat hij bij een bedrijf een stage van zeven maanden volgen via Becode die de “ digitale talenten van morgen “ opleidt.
In volle ramadan vraagt zijn team hem weer in Kraainem te komen trainen, na de lange onderbreking vanwege corona. Hij heeft geen seconde geaarzeld, ook al is het fysiek nogal zwaar. Voetbal, het team, Sandra, hij had het allemaal zo gemist!