We welcome young refugees

Abdou komt in België aan op een ijskoude winterdag. Inmiddels heeft hij geleerd hoe hij de koude moet aanpakken. Op het veld of als toekomstige verzorger weet deze jongere de harten te verwarmen.

December 2018. Abdou herinnert zich zijn aankomst in Brussel in de sneeuw. In het “Klein K asteeltje”, het opvangcentrum voor azielzoekers, komen de eerste banden tot stand. Op een dag komen Samir en Benjamin het project voorstellen met de naam “We Welcome Young Refugees” : wie dat wil kan komen voetballen bij de teams van Kraainem.

De jongen uit Tchaad grijpt zijn kans. Hij raakt al snel « bevriend met het hele team van de vierde provinciale. Hij mist geen enkele training of wedstrijd, iedereen kent hem », zegt Sandra die bij FC Kraainem achter de bar staat.

Jammer genoeg moesten we toen afstand gaan houden. Het seizoen verstrijkt, de voetbalvelden blijven leeg. Met nostalgie bekijkt Abdou video’s op zijn telefoon. Op één van die filmpjes zie je het hele team een overwinning vieren met een Zuid-Afrikaans vreugdegezang. De spelers dansen, schreeuwen het uit van vreugde. Scheenbeschermers dienen als muziekinstrument.

5 maart 2020. Mehdi weet hoe hij de sfeer erin moet brengen, met Abdou brengt hij iedereen aan het lachen. Elkaar terugzien en weer samen voetballen vindt Abdou hartverwarmend. Bij FC Kraainem heeft hij echt vrienden gemaakt.

4 oktober 2020. Abdou heeft de eerste helft van een wedstrijd tegen Zaventem gespeeld maar wordt in de tweede helft niet opgesteld. Een grote teleurstelling, ook omdat de tegenstander in de tweede speelhelft al snel de gelijkmaker in het net schiet.

Leren verzorgen, in volle pandemie

Voor hij weer gaat voetballen zet Abdou zijn opleiding voort in het zesde jaar van het middelbaar onderwijs. Een lerares had hem aangeraden voor het vak gezinshulp te kiezen : « Er zijn mogelijkheden genoeg in die sector. Er zijn veel mensen die hulp behoeven en jij helpt graag … ».

In volle pandemie volgt de leerling drie stages in een gespecialiseerde school en in twee rusthuizen. Zijn laatste cijfer spreekt boekdelen over zijn relatie met anderen : 92%. In zijn stageschrift noteert Abdou wat hem bijgebleven is : lachen tijdens het bingospel, dingen die bejaarden hem in vertrouwen vertellen en het feit « dat ze even veel zorg dragen voor mij als ik voor hen ».

Mei 2021. Abdou bidt zoals elke dag. De ramadan is bijna voorbij. Fysiek is het soms moeilijk maar dit is de gelegenheid om terug te keren naar de waarden die Abdou bezielen : verbinding met de ander, solidariteit, een luisterend oor en respect.

Voetbal, een speelveld waar alles mogelijk is

Abdou begeeft zich regelmatig naar de voetbalvelden van het Maximiliaapark waar ook tijdens de coronacrisis gespeeld wordt. Je ziet er trouwe bezoekers en nieuwe die van over de hele wereld naar hier zijn gekomen. Het park ligt vlak bij het Noordstation en het voormalige gebouw van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen.

Mei 2021. Abdou in het Maximiliaanpark waar hij vele vrienden ontmoet.

Naast de zijlijn kunnen « migrants » hun tas en hun problemen kwijt. Waar men zich ook bevindt, een voetbalwedstrijd blijft altijd boeiend en verbindend. Hier legt Abdou zijn problemen naast zich neer en richt hij zich helemaal op het spel. Af en toe belt zijn grote broer uit Tchaad om Abdou te herinneren aan zijn droom : voor een grote club te spelen: « Kapitein, ik hoop dat je blijft voetballen, je moet erin geloven ! »

Abdou gelooft erin maar juni staat voor de deur en nu gaat het erom zijn diploma te halen. Want je kan ervan dromen om profvoetballer en verpleger te worden.

Abdou hangt na de training graag rond in de kantine van de club van Kraainem. Terwijl Victor, de kapitein van zijn team, toekijkt speelt hij met de clubmascotte Tigrou. « Eigenlijk ben ik bang voor honden maar nooit voor hem. Hij kent me, komt naar me toe, gaat de bal halen. Ik speel graag met hem. »

Abdou

Voetbalwarmte

Leren verzorgen, in volle pandemie

Voetbal, een speelveld waar alles mogelijk is